Weer een maandje verder
Blijf op de hoogte en volg Tim
15 April 2016 | Verenigde Staten, Lawrence
Met enige vertraging, mijn volgende reisverslag.
Spring Break was een groot succes met indrukwekkende vergezichten, angstige momenten op besneeuwde wegen en enkele duizenden gereden kilometers. Samen met mijn huisgenoten, Peter en Bruno, vertrok ik maandag 14 maart op een epische roadtrip. Na een hele dag rijden door de vlaktes van Kansas, Nebraska, Iowa en South Dakota kwamen we die avond aan bij ons hotel in de buurt van Rapid City, SD. Na een frisse duik in het zwembad gingen we redelijk vroeg naar bed, aangezien we de volgende dag om vier uur 's morgens er weer uit moesten om de zonsopkomst in het Badlands National Park te zien. Dit was echt ongelofelijk mooi om te zien. Terwijl de zon langzaam op komt, veranderen de kleuren die je in het landschap ziet constant. Na de ochtend door dit indrukwekkende landschap te hebben gereden (Ja, rijden, je kunt bijna overal met de auto komen), zijn we dwars door South Dakota, Nebraska en Wyoming richting Denver, Colorado gereden. Ondanks dat deze rit nogal lang en saai was, leverde Wyoming wel wat interessante beelden op. Wyoming heeft namelijk veel raketsilo's waar de VS zijn intercontinentale nucleaire raketten lanceert. Nu wil het toeval dat een van deze silo's open was op het moment dat wij er voorbij reden, en we de top van de raket konden zien. Bewakers er om heen, dus geen foto's, helaas.
Na een rustige avond in Denver, reden we de dag erop naar Utah. Deze etappe doorkruiste de ongelofelijk indrukwekkende Rocky Mountains. Het afdalen uit de Rockies was af en toe een beetje angstig, aangezien er aardig wat sneeuw op de weg lach en het met zo'n 80km/u naar beneden ging. Gelukkig reden we in een Jeep 4x4 en zijn we niet geslipt. De rest van de rit was redelijk saai, tot we in Utah op weg naar Bryce Canyon door enkele andere nationale parken reden, die ons trakteerden op het ene uitzicht na het andere. Geweldige hoge rode rotsformaties, meren, bergen, en geweldige vergezichten. De afdaling vanaf Grand Escalante Staircase, met aan weerszijden van de weg diepe afgronden is een van de mooiste en gaafste wegen die ik ooit heb gereden. Hoe zou onze bestemming, Bryce Canyon, dit kunnen overtreffen?
De daaropvolgende dag hebben we een middag gewandeled door Bryce Canyon. Deze formatie, die eigenlijk geen Canyon is, maar een reeks amfitheaters, is miljoenen jaren geleden onstaan doordat seismische activiteit een plateau omhoog stuwde. De elementen hadden daarna vrij spel op het redelijk fragiele rode gesteente, en de amfitheaters met zijn karakteristieke rode zuilen werden zo uitgeslepen. Hier in rond wandelen was indrukwekkend en vermoeiend. De paden waar niet allemaal even goed begaan baar. Enkele paden waren bedolven onder sneeuw- en rotslawines, dus dat vroeg om het betere klimwerk. Een uitglijder zou leiden tot een smak van zo'n 100m. Gelukkig, niemand gevallen, en iedereen heeft kunnen genieten van het uitzicht.
De laatste dag werd inbeslag genomen door het terugrijden naar Lawrence, KS. Deze rit van bijna 1800km heb ik in 17u gereden. Bek af, maar voldaan, na een roadtrip van 5000km in 5 dagen, kroop ik mijn bed in.
Na Spring Break was het weer aan de slag. Een deadline hier, en een examen daar. Al met al gaat school me hier wel goed af. Het wordt nu ook tijd om na te gaan denken over mijn masterscriptie. Na een brainstorm sessie met een professor van mij, hebben we besloten dat het een leuk idee was om te kijken naar het begin van Amerikaanse economische hulp aan derde wereld landen. Dit "point four program", een voorloper van USAID werd door President Truman eind jaren '40 opgezet om derde wereld landen te helpen, en zo bondgenoten te verzamelen voor de Koude Oorlog. Het interessante hieraan, is dat de VS dit deed via de VN, wat op zich opmerkelijk is. Om mijn onderzoek origineel te houden, moet ik echter een aspect vinden dat nog niet in detail is onderzocht. De manier waarop dit werd gedaan in Iran is dit aspect. Nu wil het toeval dat de Truman Library, het archief over President Truman, op een uurtje rijden hiervan ligt. Met behulp van hun archiefmateriaal hoop een origineel onderzoek uit te kunnen voeren over een onderwerk waar nog niet heel veel over bekend is.
De komende twee maanden ben ik nog in Lawrence om het semester af te maken en onderzoek te doen voor mijn scriptie. Daarna volgt een reis langs New York, Washington D.C. en Chicago. De daaropvolgende periode, dus vanaf midden juni staat nog open, en ik heb nog geen idee wat ik dan precies ga doen.
RCJH
Spring Break was een groot succes met indrukwekkende vergezichten, angstige momenten op besneeuwde wegen en enkele duizenden gereden kilometers. Samen met mijn huisgenoten, Peter en Bruno, vertrok ik maandag 14 maart op een epische roadtrip. Na een hele dag rijden door de vlaktes van Kansas, Nebraska, Iowa en South Dakota kwamen we die avond aan bij ons hotel in de buurt van Rapid City, SD. Na een frisse duik in het zwembad gingen we redelijk vroeg naar bed, aangezien we de volgende dag om vier uur 's morgens er weer uit moesten om de zonsopkomst in het Badlands National Park te zien. Dit was echt ongelofelijk mooi om te zien. Terwijl de zon langzaam op komt, veranderen de kleuren die je in het landschap ziet constant. Na de ochtend door dit indrukwekkende landschap te hebben gereden (Ja, rijden, je kunt bijna overal met de auto komen), zijn we dwars door South Dakota, Nebraska en Wyoming richting Denver, Colorado gereden. Ondanks dat deze rit nogal lang en saai was, leverde Wyoming wel wat interessante beelden op. Wyoming heeft namelijk veel raketsilo's waar de VS zijn intercontinentale nucleaire raketten lanceert. Nu wil het toeval dat een van deze silo's open was op het moment dat wij er voorbij reden, en we de top van de raket konden zien. Bewakers er om heen, dus geen foto's, helaas.
Na een rustige avond in Denver, reden we de dag erop naar Utah. Deze etappe doorkruiste de ongelofelijk indrukwekkende Rocky Mountains. Het afdalen uit de Rockies was af en toe een beetje angstig, aangezien er aardig wat sneeuw op de weg lach en het met zo'n 80km/u naar beneden ging. Gelukkig reden we in een Jeep 4x4 en zijn we niet geslipt. De rest van de rit was redelijk saai, tot we in Utah op weg naar Bryce Canyon door enkele andere nationale parken reden, die ons trakteerden op het ene uitzicht na het andere. Geweldige hoge rode rotsformaties, meren, bergen, en geweldige vergezichten. De afdaling vanaf Grand Escalante Staircase, met aan weerszijden van de weg diepe afgronden is een van de mooiste en gaafste wegen die ik ooit heb gereden. Hoe zou onze bestemming, Bryce Canyon, dit kunnen overtreffen?
De daaropvolgende dag hebben we een middag gewandeled door Bryce Canyon. Deze formatie, die eigenlijk geen Canyon is, maar een reeks amfitheaters, is miljoenen jaren geleden onstaan doordat seismische activiteit een plateau omhoog stuwde. De elementen hadden daarna vrij spel op het redelijk fragiele rode gesteente, en de amfitheaters met zijn karakteristieke rode zuilen werden zo uitgeslepen. Hier in rond wandelen was indrukwekkend en vermoeiend. De paden waar niet allemaal even goed begaan baar. Enkele paden waren bedolven onder sneeuw- en rotslawines, dus dat vroeg om het betere klimwerk. Een uitglijder zou leiden tot een smak van zo'n 100m. Gelukkig, niemand gevallen, en iedereen heeft kunnen genieten van het uitzicht.
De laatste dag werd inbeslag genomen door het terugrijden naar Lawrence, KS. Deze rit van bijna 1800km heb ik in 17u gereden. Bek af, maar voldaan, na een roadtrip van 5000km in 5 dagen, kroop ik mijn bed in.
Na Spring Break was het weer aan de slag. Een deadline hier, en een examen daar. Al met al gaat school me hier wel goed af. Het wordt nu ook tijd om na te gaan denken over mijn masterscriptie. Na een brainstorm sessie met een professor van mij, hebben we besloten dat het een leuk idee was om te kijken naar het begin van Amerikaanse economische hulp aan derde wereld landen. Dit "point four program", een voorloper van USAID werd door President Truman eind jaren '40 opgezet om derde wereld landen te helpen, en zo bondgenoten te verzamelen voor de Koude Oorlog. Het interessante hieraan, is dat de VS dit deed via de VN, wat op zich opmerkelijk is. Om mijn onderzoek origineel te houden, moet ik echter een aspect vinden dat nog niet in detail is onderzocht. De manier waarop dit werd gedaan in Iran is dit aspect. Nu wil het toeval dat de Truman Library, het archief over President Truman, op een uurtje rijden hiervan ligt. Met behulp van hun archiefmateriaal hoop een origineel onderzoek uit te kunnen voeren over een onderwerk waar nog niet heel veel over bekend is.
De komende twee maanden ben ik nog in Lawrence om het semester af te maken en onderzoek te doen voor mijn scriptie. Daarna volgt een reis langs New York, Washington D.C. en Chicago. De daaropvolgende periode, dus vanaf midden juni staat nog open, en ik heb nog geen idee wat ik dan precies ga doen.
RCJH
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
